‘Ja, als je aan het eind van de gang rechtsaf gaat, dan kom je bij het goede lokaal’.
Ik kijk even verbaasd naar mijn mobiel: rechtsaf? lokaal? Volgens mij heb ik het over de voorbereiding van een lezing. En daar komen ‘die gang’ en ‘dat lokaal’ beiden niet in voor. Het blijkt dat de betreffende docent twee dingen tegelijk aan het doen is: ze belt met mij en ze is in gesprek met een aantal leerlingen. Ik raak geïrriteerd en bedenk me dat ik wel andere dingen te doen heb dan een half gesprek voeren. Bijvoorbeeld een recensie tikken over het gebruik van je mobiele telefoon…
‘Ja, ik ben met mijn dochter aan het winkelen, maar dit telefoontje kan wel even tussendoor.’ Tussen een grote hoeveelheid tasjes zit een vrouw te bellen. Haar puberdochter staart in de spiegel en kijkt hulpeloos naar de rug van haar moeder die druk gebarend in gesprek is.
Zelf ben ik er van overtuigd dat ik het gebruik van mijn mobiele telefoon en alle beschikbare apps wel ‘in de hand heb’ en dat mijn geapp, gemail, gebel en ge-facebook nooit ten koste gaan van de gesprekken en ontmoetingen die ik IRL heb. De test in het boek ‘Superverslavend’ van Adam Alter doe ik dan ook zonder er maar een seconde over na te denken. Ik en verslaafd aan mijn mobiele telefoon? Pfff!
Natuurlijk scoor ik 7 of minder punten op vragen als ‘hoe vaak merk je dat je langer oline bent dan je eigenlijk van plan was? Euh… Nou… euh… zojuist nog? En een half uur geleden en… ok, vaak dus. Ik scoor 4 van de 7 punten en dit was nog maar de eerste vraag.
‘Hoe vaak klagen mensen in je omgeving over hoe lang je online bent?’ Klagen? Welnee joh! Ze vinden me allemaal zo makkelijk (en altijd) bereikbaar! Niet goed? Aai. Wéér 4 punten.
‘Hoe vaak controleer je je e-mail voordat je iets anders doet wat je eigenlijk moet doen?’ Dit is een pijnlijke vraag: e-mail hoort echt bij mijn werk. Ik haal er mijn opdrachten mee binnen en mailtjes hebben daarom altijd voorrang… In ieder geval op klusjes als de boekhouding, artikelen schrijven, mediaoptredens voorbereiden, de was, honden uitlaten, strijken en koken… Dat is logisch. Toch? Zijn dit smoesjes? Nou, ok dan: 3 punten.
‘Hoe vaak merk je dat je ‘nog een paar minuutjes zegt’ als je online bent? ‘Nooit!’ ligt op het puntje van mijn tong tot ik het smalende gezicht van mijn partner zie: “dat zeg je bijna áltijd…” Vijf punten dus…
Opeens besef ik me dat de kans aanwezig is dat ook ik bij de groeiende groep hoor die per dag gemiddeld zo’n 3 uur bezig is met zijn of haar smartphone. Heel verantwoord natuurlijk: e-mailtjes versturen, een afspraak bij een klant bevestigen via de WhatsApp, een recensie posten op Facebook. Ook ik vertoon duidelijk tekenen van internetverslaving. En ik ben volwassen. Erger nog: als volwassene zou ik het goede voorbeeld moeten geven aan mijn kinderen als het gaat om goed en verantwoord mediagebruik. Dat vind ik zelf maar ook Adam Alter is daar heel duidelijk in, in zijn boek: kinderen kunnen niet anders dan hun ouders volgen in het voorbeeld dat wordt gegeven. Door diezelfde ouders.
‘Superverslavend’ geeft een ontluisterend beeld van de wereld achter de apps en ons mobiele telefoongebruik. Na het lezen van dit boek snáp je waarom er niet meteen geluisterd wordt als jij roept dat er tafel gedekt moet worden. Aan de andere kant van de App zit namelijk een bataljon techneuten die zich maar met één ding bezig houden: jouw aandacht én de aandacht van je puber vasthouden. Je snapt dan ook meteen waarom de CEO’s van de grote tech-bedrijven zelf heel voorzichtig zijn met het gebruik van al die apps en devices. En je bent meteen gemotiveerd om duidelijker regels te gaan stellen en deze ook strakker te handhaven: opeens wéét je waarvoor je dat doet. Ook als je een stroom aan verwijten naar je hoofd geslingerd krijgt omdat ‘het niet eerlijk is!’
Het is nog erger: na het lezen van dit boek kijk je anders naar je eigen gebruik van die mobiele telefoon, apps, social media en bijvoorbeeld Netflix.
Het kan toch zo maar zijn dat dit boek je uiteindelijk een betere nachtrust, beter contact met je puber (en andere mensen om je heen) én meer concentratie oplevert.
Over dit boek sprak ik onder andere bij WNL’s Goedemorgen Nederland op 20 april >>
Graag! Bij ons (waar niet?!) echt een issue 😣
Ook hier dagelijks een strijd om de kinderen van hun beeldschermen los te krijgen (en soms ook om het apparaat -iPad, iPhone- zelf uit handen te leggen….)
graag wil ik die spiegel eerst zelf voor houden in ons gezin. Best een beetje bang voor.
graag wil ik die spiegel eerst zelf voor houden in ons gezin. Best een beetje bang voor.
graag wil ik die spiegel eerst zelf voor houden in ons gezin. Best een beetje bang voor.
Het feit dat ik direct reageer zegt helaas wat over mijn digitale gedrag :-/ In een fusiegezin met 5 puberende schatten die natuurlijk direct reageren als ik ze roep of gewoon aanspreek 😜 lijkt me dit boek goed voor m’n bewustwording en onze rust.
Oeps, mijn man en ik zijn ook internetverslaafd 😳😳
Graag, lijkt me heel interessant
Het wordt idd steeds erger…..ook bij mij!
Ben heel benieuwd naar dit boek!
“Houd je maar eens staande” met al die beeldschermen in huis.
Ik zoek vaak dingen op op internet.
Het lijkt me heerlijk weer eens informatie te krijgen uit een papieren boek:)
Wat ik dan weer met mijn drie kinderen kan bespreken.
Ik krijg graag meer inzicht!! Internet, telefoon, i-pads, games etc. is niet meer weg te denken uit ons dagelijkse leven. Maar er zijn ook nog zo veel andere zaken leuk. Hoe krijg ik ons (vooral zoon) los van de beeldschermen zodat er weer tijd is voor actieve dingen.
Lijkt me een interessant boek, ik zou graag willen weten of het inderdaad helpt bij het beperken van ‘ons’ gebruik van iPad en smartphones!
Graag!
Heel graag. Ben bang dat ikzelf ook flink wat punten scoor. Dat kan ik bespreken met onze puber en daarna gezamenlijke afspraken maken over het gebruik van vooral de telefoon.
Gebruik maken van alle nieuwe communicatietechnieken en er voor zorgen dat je zelf aan het roer van je leven staat. Dat hoop ik uit dit boek te kunnen leren!
Dat ik nu pas reageer is best een goed teken toch? Hoewel ik zelf vind dat ik erg afhankelijk ben van laptop en telefoon. Ik wil het boek graag lezen!
Dat mijn zoon van dertien hier veel last van heeft, hoort bij zijn leeftijd. Maar dat ook mijn dochter van bijna tien jaar hier al langzaam problemen mee gaat krijgen is totaal onverwacht. zelf ben ik een digibeet en niet zo erg bezig met eindeloos bellen en internetten.
Ik zou hem willen ontvangen omdat mijn kinderen ook verslaafd zijn. Ik zelf helemaal niet..toch? Of toch wel? Ik denk dat het voor mezelf ook goed is een spiegel voorgehouden te krijgen..
Graag! Kan bijna niet geloven dat een boek me hierbij kan helpen. Maar het moet echt anders. Nu zijn mijn kinderen nog klein, maar ik wil niet dat zij later hier ook last van hebben.