Zo vaak wordt de navelstreng tussen een moeder en haar kind doorgesneden. Maar dat vermaledijde ding groeit elke keer weer aan. Zit je weer met dezelfde tranen, nieuwe angsten en begint het feest van het loslaten weer opnieuw. Ik geloof dat ik maar moet accepteren dat dit nooit meer ophoudt.
Aanleiding voor deze dramatische woorden? De oudste van mij. Voor u Puber1. Die is bezig met het verwezenlijken van zijn droom en is daar deze week heel, heel dichtbij. Terwijl ik dit stukje tik, loopt hij zijn tocht van 120 km. Gaat hij 80 meter diep abseilen en overleven. En dit alles met het gewicht van zo’n 40kg op z’n lijf. Eigen keus, ik weet het. Maar aan dat soort geleuter heb ik deze week niets. Ik weet dat het deze week er op of er onder wordt, of een droom verwezenlijkt wordt of keihard aan gruzelementen gaat.
Geen pannenkoeken ontbijten, geen glaasjes vers geperst sap. Als ouders sta je er bij en kijk je er zelfs niet naar. Want er is totaal geen contact. Ik doe aan rooksignalen: deze week brandt er bij ons elke dag een kaars.
Eerder schreef ik al over de keus van mijn oudste zoon (21) om zijn succes te beproeven bij het Korps Mariniers, een zware opleiding. Niet alleen fysiek maar vooral mentaal. Per jaar solliciteren 8000 rekruten. Slechts 6% kan ook daadwerkelijk beginnen. Pas aan het eind van een zwaar half jaar weet je of je bij de kleine groep van 3% hoort die ook daadwerkelijk de eindstreep haalt. Ik denk dat de meeste ouders wel zullen begrijpen dat ik niet stond te juichen, bij het horen van deze keuze… De documentaire ‘Velen zijn geroepen maar weinigen uitverkoren’ heeft daar indertijd ook flink aan bijgedragen.
Inmiddels weet ik beter. Een evenwichtige opleiding. Waar duidelijkheid en discipline voorop staan. Een groep is zo sterk als de zwakste schakel. Toch blijft ook de angst: je weet dat je kind opgeleid wordt om op een donkere dag uitgezonden te worden naar oorden waar je hem niet wilt hebben. Gevaar. Maar toch: de trots overwint de vooringenomenheid en de angst. Dit is onze weg: de zijne naar volwassenheid én dienstbaarheid. De mijne van loslaten en vertrouwen hebben.
Lees meer:
Leeg nest >>
Genante momenten >>
Toch contact, al is het eenzijdig; lang leve de socialmedia:
dag 1 Abseilen van de Van Brienenoordbrug >>
