Blij met een stabiel vriendje voor mijn dochter
Mijn dochter (16) is een doorzetter. Ze heeft, onder andere door veel tegenslag in mijn leven, veel meegemaakt en dat heeft zo z’n sporen achter gelaten. Dat ze nu in staat is een MBO opleiding te volgen, dat haar schoolresultaten goed zijn en ze goed draait op haar stage, daar ben ik enorm blij mee! Ze is blij, heeft een trouwe vriendinnengroep om zich heen waar ze regelmatig leuke dingen mee doet en een baantje naast haar opleiding. Het is zo’n kind waarvan je zegt ‘die komt er wel!’ ondanks het feit dat ze wel haar kwetsbare momenten heeft.
Ze heeft sinds een half jaar verkering met een leuke jongen. Een aardige, behulpzame jongen met een compleet tegenovergestelde jeugd: stabiel, zijn ouders zijn nog steeds heel gelukkig samen. Hij is, naast haar vriendje ook een luisterend oor en ik zie ze steeds meer naar elkaar toegroeien.
Pas geleden was mijn dochter in tranen; de moeder van haar vriendje heeft haar twijfels over hun relatie; ze vindt dat hij teveel tijd, energie en aandacht in een ‘zorgproject’ investeert. Ze wil graag dat haar zoon een relatie heeft waarin beiden ‘meer gelijkwaardig zijn’.
Samen zaten ze hier een week geleden huilend op de bank omdat ze niet goed weten hoe ze hier mee om moeten gaan. Mijn dochter voelt zich niet meer welkom bij haar vriendje en hij heeft het gevoel dat hij moet kiezen. Hoe ga je hier nu mee om als moeder? Hebben ouders in dit gezelschap tips?
Heeft iemand een tip voor deze moeder? Of vertel je je eigen ervaring om haar een hart onder de riem te steken?
Voor de opvoedbreinbrekers geldt altijd: wees lief in je reacties en help elkaar met je antwoord vérder in plaats van iemand in de put te praten…
Heb je zelf een opvoedbreinbreker? Stel jouw vraag via opvoedvragen@marinavanderwal.nl of stuur een pb via Facebook. Vragen worden áltijd anoniem geplaatst!
Oei. Mond houden. Je ziet wat de andere moeder heeft aangericht. Als ze echt naar elkaar toegroeien komt ze sterker uit de relatie dan ze er in is gegaan, Goed voor haar. (ik hang . zelf boven mijn bed, voor later)
Stel voor dat ze aan de schoonmoeder (schoonloeder?) laten merken hoe pijnlijk ze dit vinden. Het zou een goede opening voor een gesprek kunnen zijn. En wellicht die vrouw eens vragen wat de relatie met haar man voor haar heeft betekend? Heeft hij haar niet ook door dik en dun gesteund, naar haar als vrouw geluisterd, haar bijgestaan in al haar emoties? Of is zij juist verhard doordat hij dat niet deed? En wil ze daarom niet dat haar zoon een emotionele vrouw kiest? Nou ja, dit gaat natuurlijk veel te ver voor een gesprek tussen puberzoon en moeder, maar toch… Steun je dochter en blijf naast/achter haar staan in hoe ze is. Jullie band en jouw bewondering voor haar klinken geweldig.