Aan tafel zit een verontwaardigde moeder en haar boze ex-partner. Hij is woest geworden naar aanleiding van een bericht dat – en daar heeft Carla gelijk in – door zijn zoon op Facebook gezet is. Frits, de vader in het verhaal, hád ruzie met Carla en het klopt dat hij ‘van mij mag je doodvallen!’ tegen haar gezegd heeft bij het stampvoetend wegbenen, naar zijn auto toe. En ja, Stijn hééft het allemaal op Facebook gezet. En van hem kan hij het ook nog begrijpen. Dat doen pubers van vijftien. Die delen zulk soort verhalen met hun vrienden. Maar als volwassene wéét je toch dat je dit soort zaken niet zo hoog op moet nemen? En van een beetje mens met verstand in zijn of haar donder mag je toch ook verwachten dat je hier verstandig mee omgaat?
Een nieuwe reden om te ruziën
Het blijkt al snel duidelijk: Frits en Carla hebben na een klap van de rechter op hun scheiding het vechten gewoon doorgezet. Over alimentatie, over de schoolresultaten van Stijn en z’n zusjes, over nieuwe partners, over nieuwe aanschaffen in huis, over bezoekregelingen… Om met Stijn te spreken: ‘en zodra er iets nieuws is om ruzie over te maken hebben zij het als eerste ontdekt! Let maar op!’
Deze ruzie gaat over een nieuwe bank. Door Carla en haar (nieuwe) partner aangeschaft. Frits heeft zich hardop afgevraagd hoeveel geld er van de kinderalimentatie naar deze luxe is gegaan. ‘Onze kinderen moeten de rekening betalen van jouw luxeleventje en ik draai er elke maand weer voor op!’ Zo iets heeft hij gezegd en Stijn was het zat. Vooral omdat hij weet dat Maarten en zijn moeder samen gespaard hebben voor de bank. En dat ze er heel blij mee zijn. En omdat ze met z’n vijven zo leuk de bank hebben ingewijd met cola en chips. Toen één van zijn zusjes had geknoeid en heel erg moest huilen heeft Maarten gezegd ‘maar dat is toch helemaal niet erg? Nu is de bank écht van ons!’ En met elkaar hebben ze toen één voor één een kleine vlek gemaakt op de bank. Zijn vader zou na zo’n ongelukje woedend zijn geweest. Die gaat compleet uit zijn dak en zo iets zeggen als ‘dat kinderen altijd alles kapot of vies maken’. Hij was juist blij geweest met de reactie van Maarten en dat heeft hij op Facebook gezet.
Daar blijkt de angel bij Frits dan ook te zitten: zonder zijn naam te hebben gelezen in het stukje over de bank en de vlekken, voelde hij zich wel aangesproken. En ja, hij wéét dat hij anders reageert dan Maarten op zulke zaken. En ja, dat vindt hij vreselijk. ‘Maar het is gebeurt voor ik er erg in heb. Door het lezen van dit verhaal heb ik maar één gedachte: ik heb gefaald en die vent doet het beter dan ik. Mijn kinderen houden door dit soort trucjes dadelijk meer van hem dan van mij.’ Dat Carla in het openbaar blij heeft gereageerd op het bank-verhaal was zout in de wonde. En dat ze de posting over de ruzie ook nog eens gedeeld heeft met haar vrienden…
Stijn weet maar één oplossing: ‘ik ga mijn ouders blocken op Facebook, dan heb ik daar in ieder geval geen last meer van ze!’
