Als u deze column leest is in ons gezin – en bij velen met ons – de spanning er af; dan weten we of puber 1 wel of niet geslaagd is voor zijn examen. Of eigenlijk: dan weten we of WE geslaagd zijn; er zijn momenten in pubers’ schoolcarrière geweest waarvan ik me af heb gevraagd wie het huiswerk nu eigenlijk maakte en aan wie een voldoende voor een UP te danken was. Een vraag die vele ouders zichzelf wel eens stellen, ben ik door de jaren heen gaan begrijpen.
Nu gaan we een dag van spanning tegemoet: worden we ’s ochtends gebeld – dat is dan foute boel – of wordt de spanning verlegd naar de middag. En dan nog weet je het niet: wel of niet met een herexamen. We bereiden ons overal op voor; de taart die we in huis halen is óf om onze teleurstelling te vieren óf om de feestvreugde kracht bij te zetten. Ik hoop op het laatste! Puber 1 ziet zo uit naar een vervolg van zijn schoolcarrière in het grote, spannende Amsterdam.
