Positief opvoeden is het advies geweest. Dat is het advies nog steeds, trouwens. En slecht is dat advies ook niet echt.
Er lijkt alleen een keerzijde aan te zitten; in het onze kinderen prijzen zijn we als ouders wat doorgeslagen en nu hebben de ongekroonde koninklijke hoogheden het idee dat ze het écht voor het zeggen hebben.
Met rechten, zonder plichten.
En zo was dat advies dan weer níet bedoeld; het ontwikkelen van een goed en gezond zelfbeeld heeft ook direct te maken met de manier waarop je met de mensen in je omgeving omgaat. Of je aardig bent, iets voor ander over hebt en vooral: of je ook een keer ‘nee’ als antwoord kunt accepteren.
Aan dat laatste schijnt het nogal te schorten; als ouders zijn we zo ingesteld op het gezellig houden dat onze pubers het woord ‘nee’ bijna niet meer lijken te kennen. Daar klagen dan weer docenten en politie over, om een voorbeeld te noemen. En zoals het er nu naar uitziet gaan ‘bazen’ daar in de toekomst ook wat in bijstellen. Je bent de koning of koningin in je eigen koninkrijk, zodra je je in die van ander begeeft zul je je moeten aanpassen.
Dat zal wennen worden, voor velen.
