Hoe was het, aan het eind van het vorige schooljaar? ’s Ochtends een rustig ontbijt, misschien in de haast naar school en dan naar je werk. In de wetenschap dat je pre-puber na schooltijd gewenst of ongewenst, naar de naschoolse, de buitenschoolse, de sportschoolse of de creaschoolse ging.
Wat voor een schoolse dan ook, maar ná schooltijd was je kind tijdens de basisschoolperiode in professionele, veilige handen.
Tijden veranderen: nog geen 8 weken na deze overzichtelijke periode bel je aan de hand van het rooster naar huis: op maandag om half 3, dinsdag om 4 uur, woensdag zoals maandag, en donderdag om 2 uur. Tenzij je al eerder gebeld bent met de mededeling dat school vandaag wat eerder ophoudt. Mocht je de aanschaf van een mobieltje onzinnig hebben gevonden voor een kind van een jaar of 12: binnen drie weken weet je niet hoe snel je naar de dichtstbijzijnde mobiele-dealer moet rennen. Want jij hebt in sneltreinvaart één ding geleerd: de naschoolse opvang gebeurt nu telefonisch. En jij bent hoofd opvang, hoofd huiswerk en hoofd planning.
Vrijdagmiddag is een creatieve middag. Op school, tot 4 uur. Vreemd eigenlijk: in een periode dat kinderen volgens hersenonderzoekers gevoelig zijn voor alle verleidingen die op hun pad komen, worden ze aan hun lot overgelaten.
We verwachten zelfwerkzaamheid en discipline die we zelf amper hebben.
Als ouders hebben we gestreden voor professionele en betaalbare kinderopvang, hebben we meegedraaid in overlegorganen; in de MR, GMR of OR van de voor-,tijdens-, en naschoolse opvangen.
En na al die jaren is hier het grote gat: geen opvang voor brugsklas-pubers!
Behalve particuliere, professionele huiswerkbegeleiding.
Deze column is eerder verschenen als column voor HD-media en is geplaatst op de website van Lof.
