Vierhonderd euro aan telefoonkosten? Even denk ik dat ik het niet helemaal goed heb gehoord. Toch wel: 400 zuur verdiende euro’s gaan linea recta naar de telefoonrekening.
Na mijn verbazing kan ik er ook nog wel om grinniken. Dat heb je he, met van die meiden. Die gaan hun vriendinnen bellen om te overleggen welke jeans, legging, rok of blouse ze misschien overmorgen aan gaan trekken. Nee, met mijn mannen zal ik dat risico niet zo snel; een dikke enveloppe met een nog dikkere telefoonrekening op de deurmat.
Alhoewel … gisteren lag daar, breed uit op de bank, een puber uitermate genoeglijk te bellen. Er werd gepraat, gelachen, geluisterd, gepraat, nog meer gelachen en vooral lang geluisterd. Als ik na een half uur vraag of het nog lang gaat duren wordt de verbinding snel verbroken. Een beetje verbaasd wordt er daarna vastgesteld dat 2 uur pratend aan de telefoon best wel snel gaan. Om daarna de telefoon na het eerste geluid meteen weer op te pakken; ‘dan hoef jij niet alles te betalen, mam’.
