‘Mijn man en ik werken allebei en we hebben ook de luxe van een hulp in huis. Een ochtend per week. Onze kinderen moeten wel hun vloer leegmaken zodat ze overal goed bij kan maar verder doen ze eigenlijk niets in huis.’
Ik zie er eigenlijk ook niet zo heel erg het nut van meehelpen in huis; later, als ze volwassen zijn komt die verantwoordelijkheid vanzelf wel. Om mij heen hoor ik nu van veel ouders dat het niet verstandig is, kinderen geen taak te geven in huis. Een paar maanden geleden stond hier een vraag van een moeder die zich een soort van slaaf van haar kinderen was gaan voelen. Daar ben ik heel erg van geschrokken. Ben ik met mijn houding van ‘ach, ik doe het zelf wel even’ aan het meewerken aan zo’n situatie als ze ouder zijn?
Hoe gaan andere ouders hier mee om? En wat krijgen hun kinderen dan als taak?
Heb je een opvoedvraag? Mail deze dan naar opvoedbreinbrekers@marinavanderwal.nl. Elke dinsdag wordt een vraag gepubliceerd. Altijd anoniem
Ik (moeder van zoon 15 en dochter 11) denk dat de generatie van nu so wie so “verwend” is ten opzichte van 30 jaar geleden. Bijv: mijn moeder werkte niet, had dus ook geen auto en deed ook niet veel aan haar huishouden en sociale kringen onderhield ze ook niet. Dat zijn de dingen die de meeste mensen van nu wel bezig houden plus we werken allemaal full-time!
Hou houd je je kind in de gaten als je nog zo weinig tijd over hebt? En ook de tijd niet hebt om je kinderen huishoudelijke dingen uit te leggen (je hebt het immers al zelf gedaan voordat je het hebt uitgelegd), want als zij ’s middags thuis zijn van school, zijn wij aan het werken en als wij ’s avonds thuis zijn voor de sociale en huishoudelijke taken zijn onze kids aan het trainen voor de voetbal of aan het snowboarden.
Bovendien hoor ik bij vriendjes en vriendinnen van mijn kinderen dat het overal het zelfde gaat, weinig taken in de huishouding, je gaat vanzelf in die flow mee. Ja, ik breng mijn kids bijna overal naar toe met de auto, zelfs onder werktijd als het nodig is. Ik heb wel een hele fijne band met mijn kideren en ze beseffen ook hoe goed ze het hebben, als ik iets aan ze vraag doen ze het ook meteen. -> Beter verwend dan verwaarloosd
Dat is voor mij ook de reden geweest om dit stuk te schrijven; verwennen is een vorm van verwaarlozen. Grenzen stellen, kinderen leren omgaan met teleurstellingen (‘nee’ is ook een antwoord) is noodzakelijk om zelfstandig te worden. Dat is niet altijd makkelijk, ik ben de eerste om dit toe te geven. Daarom is het belangrijk om je altijd te bedenken welke gevolgen een ‘ja’ op langere termijn kan geven. Kinderen geen taken in huis geven? Dat betekent dat ze later veel meer energie moeten steken in het leren doen van dergelijke klussen terwijl het nu tussendoor gaat. Nou ja, ik zou bijna dit artikel nog een keertje overdoen…